PERANG DINGIN

FAKTOR-FAKTOR YANG MENYUMBANG KEPADA BERLAKUNYA 
PERANG DINGIN

Perang Dingin dapat diistilahkan sebagai konflik antara blok kapitalis yang diterajui oleh Amerika Syarikat dengan blok komunis yang dipimpin oleh Soviet Union sejak berakhirnya Perang Dunia Kedua pada 1945. Istilah ini dipopularkan oleh seorang kolumnis dari Amerika Syarikat iaitu Walter Lippmann dan digunakan secara meluas pada tahun 1947 apabila Doktrin Truman dilancarkan. Oleh itu, terdapat beberapa faktor yang menyumbang kepada tercetusnya Perang Dingin.

Antara faktor tersebut ialah tiada kesepakatan dalam rundingan. Pemimpin Big Three Kuasa Berikat telah mengadakan satu pertemuan di Tehran, Iran pada tahun 1943 bagi membincangkan masa depan politik Eropah kerana Jerman semakin menghampiri kekalahan. Namun, dalam persidangan tersebut, Amerika Syarikat tidak memberi sebarang persetujuan tentang kawasan yang dimiliki (konsesi) oleh Rusia di Eropah Tengah. Selain itu, Rusia yang diwakili oleh Joseph Stalin berharap agar Amerika Syarikat dan Britain membuka second front melalui Perancis. Hal ini adalah untuk memudahkan Rusia menyerang Jerman dan sebagai ganjaran, Rusia berjanji akan membantu Amerika Syarikat dan Britain untuk menewaskan Jepun.

Pertemuan kedua diadakan pada Februari 1945 di Yalta, Rusia. Joseph Stalin merasa bimbang akan ancaman Jerman dan mahu Negara-negara Eropah Timur berada di bawah pengaruh Rusia serta sebagai pelindung kepada Rusia. Namun, Presiden Amerika Syarikat, Franklin D.Roosevelt gagal menjelaskan dasar Amerika Syarikat terhadap Eropah Timur. Keadaan tersebut mengakibatkan Jospeh Stalin menganggap pihak Barat bersedia menerima pengaruh Rusia di Poland sekiranya Rusia berundur dari Eropah Barat. Selain itu, persidangan terakhir di Potsdam, Berlin pada 17 Julai hingga 2 Ogos 1945 juga tidak berjaya seperti yang diharapkan oleh Joseph Stalin disebabkan oleh isu penguasaan ke atas Eropah Timur dan Eropah Tengah.

Faktor kedua ialah perbezaan ideologi antara blok Barat dengan blok komunis. Dari segi politik, blok Barat mengamalkan sistem demokrasi dan sistem pelbagai parti. Kerajaan yang memerintah adalah hasil undian rakyat menerusi pilihan raya umum. Manakala blok komunis pula menganjurkan sistem pemerintahan secara diktator dan hanya parti komunis sahaja diiktiraf.

Dari segi ekonomi, blok Barat mengamalkan sistem kapitalisme dengan prinsip pasaran bebas. Pemerintah  mempunyai peranan yang terbatas dalam persaingan ekonomi dan ini menguntungkan pelabur-pelabur yang bermodal besar serta Berjaya meningkatkan persaingan dalam kalangan pengusaha sehingga ekonomi Negara turut meningkat. Blok komunis pula mengawal perdagangan bebas dan pemerintahnya memainkan peranan besar. Hal ini menyebabkan perkembangan ekonominya perlahan kerana tiada persaingan. Dari sudut social pula, blok Barat member sepenuhnya kebebasan kepada individu seperti kebebasan memilih kerajaan, kebebasan bersuara, hak asasi dan sebagainya. Berlainan pula dengan blok komunis, rakyatnya mempunyai kebebasan yang terhad.

Faktor ketiga ialah kemelesetan ekonomi disebabkan pembiayaan Perang Dunia Kedua. Dalm Perang Dunia Kedua, Amerika Syarikat tidak menjadi medan peperangan dan hal ini menyelamatkan Negara tersebut daripada kemusnahan prasarana. Disebabkan hal ini juga, Presiden Harry S. Truman membuat pengisytiharan bahawa Amerika Syarikat akan menolong setiap bangsa yang merdeka bagi berdepan dengan komunis. Justeru, Rancangan Marshall (Marshall Plan) diperkenalkan pada tahun 1948 bertujuan untuk membangunkan ekonomi Eropah Barat di samping memerangi pengaruh komunis. Melalui rancangan tersebut, ekonomi Perancis, Jerman Barat, Itali, Belanda, Britain dan lain-lain berjaya dipulihkan. Namun, Rusia menolak bantuan Amerika Syarikat kerana berpendapat bahawa rancangan ini merupakan helah Amerika Syarikat untuk campur tangan dalam pentadbiran negara lain.

Faktor terakhir ialah kebimbangan Rusia terhadap ancaman Jerman. Kebimbangan ini berasaskan sejarah hubungan yang tegang antara Rusia dengan Jerman terutamanya apabila Adolf Hitler melancarkan Operasi Barbarossa. Peristiwa tersebut merupakan salah satu usaha Jerman untuk menakluk Rusia dan pada masa itu, Rusia menghadapi serangan Jerman bersendirian tanpa mendapat sebarang bantuan dari Negara lain. Antara tindakan Adolf Hitler ialah mengarahkan  79 pasukan tenteranya menyerang Rusia di sempadan sepanjang 2000 batu. Operasi ini berlaku selama 900 hari dan dalam tempoh itu, 600 000 bom digugurkan oleh tentera udara Jerman. Jerman memilih Rusia bagi mendapatkan tanah yang subur dan luas dan Hitler juga berpendapat bahawa orang Rusia dan daerah lain yang bukan Aryan patut ditakluki dan dijadikan hamba kepada bangsa Jerman.

Kesimpulannya, kedua-dua kuasa besar dunia iaitu Amerika Syarikat dan Soviet Union merupakn pihak penting dalam Perang Dingin. Kedua-duanya akan menggunakan apa sahaja cara untuk memperjuangkan kepentingan masing-masing termasuklah pengintipan, kegiatan subversive dan berperang secara tidak langsung melalui sekutu mereka. Merekalah sebenarnya yang telah mencorakkan hubungan antarabangsa dalam tempoh Perang Dingin ini.

                          

TAWAKAL

DENGAN 

 NAMA  ALLAH 
AKU  BERSERAH 

Diriwayatkan daripada Umar bin al-Khattab, beliau berkata, “Rasulullah SAW bersabda yang bermaksud : ‘Jikalau kalian bertawakal kepada Allah dengan sebenar-benar tawakal, maka kalian akan diberikan rezeki seperti seekor burung yang diberi rezeki. Ia keluar (pada awal pagi) dalam keadaan lapar dan pulang (ketika hampir senja) dalam keadaan kenyang,” (Riwayat al-Tirmizi)

KAMUS ISTILAH

TAWAKAL : Penyerahan segala urusan seorang Muslim kepada Allah SWT selepas dia berusaha. Tawakal dan usaha dua perkara berbeza, namun sama sekali tidak dapat dipisahkan.

Sumber : Majalah Gen-Q (Isu no.23)

COUNT CAMILLO DI CAVOUR

LANGKAH-LANGKAH YANG DIAMBIL OLEH 

COUNT CAMILLO DI CAVOUR

UNTUK MENYATUKAN ITALI

Count Camillo Benso di Cavour merupakan seorang negarawan yang memainkan peranan penting dalam usaha penyatuan Itali.  Beliau berasal daripada keluarga bangsawan Piedmont. Beliau merupakan tokoh yang memainkan peranan penting dalam politik Piedmont. Beliau pernah memegang jawatan sebagai ahli Parlimen dan Menteri Pertanian dan Perdagangan Piedmont. Pada tahun 1852, beliau dilantik sebagai Perdana Menteri Piedmont dan mengambil pelbagai langkah untuk merealisasikan usaha penyatuan Itali.

Sebagai Perdana Menteri Piedmont, Count Cavour mengambil langkah-langkah untuk mengukuhkan kedudukan kerajaan dala bidang politik dan ekonomi. Beliau menjalankan reformasi dalam bidang ketenteraan pentadbiran dan perindustrian. Reformasi dalam bidang pentadbiran diperlihatkan dengan menjalankan reformasi dalam bidang ketenteraan dan perundangan. Ekonomi kerajaan juga dibangunkan dengan memajukan sector pertanian, perdagangan dan perindustrian. Count Cavour menggalakkan penubuhan industri baharu, menggalakkan pelabur-pelabur dari luar Negara melabur di Piedmont dan mendapatkan khidmat nasihat pakar ekonomi luar Negara dalam membangunkan ekonomi Piedmont. Langkah-langkah tersebut diambil bertujuan untuk mengukuhkan kedudukan kerajaan bagi menghadapi peperangan dengan Austria. Selain itu, tindakan tersebut juga merupakan sebahagian daripada usaha yang dilakukan oleh beliau untuk menyatukan Itali.

Langkah seterusnya yang diambil oleh beliau untuk merealisasikan hasrat menyatukan Itali adalah dengan menjalinkan perikatan Perancis. Beliau menggunakan kebijaksanaan politik bagi mengelakkan kewujudan perikatan dengan antara Austria dan Perancis. Beliau berpendapat perikatan antara Austria dan Perancis akan mengancam kedudukan Piedmont. Tambahan pula, pemimpin Perancis iaitu Napoleon berminat memberi bantuan kepada Itali.

Count Cavour mengambil peluang tersebut untuk menjalinkan hubungan rapat dengan Perancis. Selain itu, beliau juga mengadakan pakatan ketenteraan dengan Perancis bagi menyerang Austria. Pakatan ketenteraan ini membolehkan Piedmont mendapat bekalan tentera dari Perancis dan mendapat Lombardy dan Venetia sekiranya Austria dapat ditewaskan dalam peperangan tersebut.

Bagi merealisasikan usaha penyatuan Itali, Count Cavour turut melibatkan Piedmont dalam hal ehwal yang berlaku di luar Negara. Beliau berpendapat, kuasa-kuasa Eropah akan membantu menyelesaikan masalah yang bakal dihadapi sekiranya Itali memainkan peranan aktif dalam hal ehwal antarabangsa. Sehubungan dengan itu, beliau membuat keputusan untuk melibatkan Itali dalam peperangan yang berlaku di Crimea. Pada tahun1856, pasukan tentera Piedmont mencapai kejayaan dalam pertempuran di Tchemaya. Kemenangan ini memberi keyakinan kepada Piedmont untuk menghadapi peperangan dengan Austria.

Count Cavour turut memainkan peranan dalam pembentukan Persatuan Kebangsaan. Persatuan ini ditubuhkan bagi menyatukan kumpulan-kumpulan yang berjuang untuk menyatukan Itali. Persatuan ini memainkan peranan melahirkan kesedaran dalam kalangan nasionalis untuk mewujudkan sebuah organisasi bagi menyelaraskan usaha penyatuan Itali. Antara tokoh-tokoh yang terlibat ialah Pallavincio, La Farina, Garibaldi dan Daniele Manin. Mereka menjadikan Count Cavour sebagai rakan sekutu bagi menyelaraskan kegiatan pergerakan kebangsaan di Itali.

Count Cavour turut memainkan peranan dalam usaha menyelaraskan kegiatan pergerakan kebangsaan di Itali. Beliau mengadakan rundingan secara sulit dengan pemimpin Persatuan Kebangsaan. Sebagai contohnya, beliau mendapatkan bantuan La Farina bagi mencetuskan kebangkitan rakyat di wilayah utara dan tengah Itali. Beliau turut mendapatkan kerjasama daripada Garibaldi untuk menubuhkan pasukan tentera sukarela daripada kalangan penduduk Lombardy. Langkah-langkah ini menyebabkan wujud kesepakatan dalam kalangan golongan nasionalis untuk menyelaraskan usaha ke arah penyatuan Itali.

Langkah-langkah berbentuk provokatif juga diambil oleh Count Cavour agar Austria memulakan peperangan terhadap Piedmont. Antaranya memutuskan hubungan diplomatik dengan Vienna pada tahun 1857 apabila Vienna melucutkan jawatan seorang Senator Sardinia dari Lombardy. Beliau juga mengarahkan La Marmora, Menteri Kewangan Piedmont mengumpul dana untuk menghadapi peperangan dengan Austria. Tindakan ini telah menyebabkan Austria melancarkan peperangan dengan Piedmont. Count Cavour menjalinkan hubungan sulit dengan Persatuan Kebangsaan tetapi hubungan tersebut menimbulkan kemarahan Austria. Hasil hubungan tersebut, Persatuan Kebangsaan membantu Count Cavour menubuhkan depot-depot tentera dan mengedarkan risalah yang menyeru rakyat menyokong kepimpinan Piedmont.

Kesimpulannya, Count Cavour merupakan tokoh nasionalis yang memberikan sumbangan besar dalam usaha menyatukan Itali. Beliau menggunakan pelbagai pendekatan dan kebijaksanaan politik dalam mengatur gerakan menyatukan Itali. Kesan daripada langkah-langkah tersebut penyatuan Negara bangsa Itali menjadi kenyataan menjelang tahun 1870.